Karl Philipp von Schwarzenberg (1771-1820)
Feldmarszałek austriacki, wódz naczelny sprzymierzonych w latach 1813 - 1814. Urodził się w Wiedniu i należał do starej rodziny arystokratycznej, mającej ogromne posiadłości w Czechach. Ukończył wiedeńską akademię wojskową, od 17 roku życia w armii, kawalerzysta. Od 1792 brał udział w wojnie z rewolucyjną Francją. Odznaczył się pod Neerwinden i 26 kwietnia 1794 pod Cateau. W wieku 23 lat był już generałem, w 1800 roku służył pod rozkazami arcyksięcia Karola, dowodził też prawym skrzydłem pod Hohenlinden i uratował armię austriacką przed całkowitą klęską. W 1805 roku blisko współpracował z arcyksięciem Karolem, został wiceprzewodniczącym Rady Wojennej. Przydzielony do sztabu, doradzał cesarzowi Franciszkowi wydanie bitwy pod Austerlitz. Przez kilka lat był ambasadorem w Petersburgu, pod Wagram dowodził korpusem kawalerii. Jako ambasador w Paryżu, prowadził negocjacje w sprawie małżeństwa Napoleona z Marią Luizą. Zyskawszy zaufanie cesarza Francuzów, stanął, na jego żądanie, na czele austriackiego kontyngentu, biorącego udział w wojnie 1812 roku z Rosją. Działał na Wołyniu, gdzie z 30 tyś. żołnierzy miał powstrzymać 80 tyś. Rosjan Tormasowa. 2 grudnia 1812 roku, na prośbę Napoleona, cesarz Franciszek mianował go feldmarszałkiem.
W styczniu i lutym 1813 roku wycofał się stopniowo z Księstwa Warszawskiego, umożliwiając w ten sposób Rosjanom jego zajęcie. Kiedy po zerwaniu rozejmu z Pielaszkowa Austria przystąpiła do wojny, został wodzem naczelnym sprzymierzonych. Pod jego komenda znajdowała się bezpośrednio Armia Czeska. Ostrożny w działaniu, atakował Francuzów wówczas, gdy byli wyraźnie słabsi. Pobity pod Dreznem, miał swój udział w zwycięstwie pod Lipskiem. W kampanii 1814 roku zachowywał ostrożność i zwlekał z marszem na Paryż. U boku cara wkroczył 31 marca do francuskiej stolicy. 5 maja 1814 roku złożył naczelną komendę. Został przewodniczącym Rady Wojennej. W 1817 roku częściowo sparaliżowany w wyniku udaru, zmarł po drugim takim ataku, kiedy zwiedzał pole bitwy pod Lipskiem.
Źródło: R. Bielecki, Encyklopedia wojen napoleońskich