Karol Mack von Leibereich (1752-1828)

Generał austriacki urodzony w Nennslingen, we Frankonii, w ubogiej rodzinie szlacheckiej z Ansbach. Służbę rozpoczął jako prosty żołnierz. W czasie wojny z Turkami przydzielony do sztabu generalnego armii austriackiej, zwrócił na siebie uwagę marszałka de Lacy, który mianował go kapitanem. Zyskał uznanie na dworze, w 1793 kwatermistrz armii ks. sasko-koburskiego, walczącej z Francuzami. Odwołany do Wiednia, posłany do Londynu, gdzie w lutym 1794 roku przygotował wspólnie z Anglikami plan nowej kampanii. Kwatermistrz generalny armii austriackiej, walczącej we Flandrii. Poprowadził atak na francuską armię gen. Pichegru, ale Anglicy i Hanowerczycy zostali pobici pod Hondschoote i Austriacy musieli się wycofać.
Po zawarciu pokoju w Campo Formio otrzymał zadanie reorganizacji armii austriackiej, która wycofała się z Italii. 27 XI 1798 wkroczył do Rzymu. Posłany do Neapolu, został pobity 4 XII przez Championneta pod Civita Castellana, dostał się do niewoli, a dwór wiedeński odmówił wymienienia go na jeńców francuskich W 1800 roku zdołał jednak zbiec z więzienia z pewną kurtyzaną i przedostać się do Austrii. Przez długi czas pozostawał w niełasce, ale w 1804, pod naciskiem rządu angielskiego otrzymał stanowisko głównodowodzącego sił austriackich w Tyrolu, Italii i Dalmacji. W 1805 roku był członkiem rady wojennej i dowódcą armii, która miała wkroczyć do Bawarii. Dał się zaskoczyć Napoleonowi, który przerzucił Wielką Armię znad kanału La Manche nad Dunaj. Zamknąwszy się w Ulm, daremnie oczekując na Kutuzowa, skapitulował 20 X 1805 z 30 tyś. żołnierzy i 60 działami. Wypuszczony przez Napoleona na słowo, powrócił do Wiednia, gdzie został aresztowany, osadzony w fortecy Theresienstadt, skazany na karę śmierci. Wyrok zamieniono na 20 lat więzienia w fortecy Špilberk w Brnie. Ułaskawiony w 1819. Zm. w Sankt Polten.

Źródło: R. Bielecki, Encyklopedia wojen napoleońskich