Polecamy Państwu komiks "Oni tworzyli historię - Napoleon".
Scenarzysta: Noël Simsolo, Ilustrator: Fabrizio Fiorentino, Tłumacz: Wojciech Birek
Wydawnictwo: Scream Comics
Trzyczęściowa epopeja poświęcona losom Napoleona Bonapartego, ukazanym na tle wielkich wewnętrznych i międzynarodowych konfliktów jego epoki, obejmuje czasy od początku jego kariery wojskowej po śmierć na wygnaniu. Komiksowa opowieść uzupełniona jest bogatym zestawem materiałów historycznych.
Jury konkursu "Złota Pszczoła" na Najlepszą Napoleońską Książkę roku 2021 ogłasza, że zwycięzcą tegorocznej edycji został wolumin:
"Polacy w Hiszpanii 1808 – 1814. Część pierwsza 1808 – 1809"
autorstwa Jana Laske, która ukazała się nakładem Wydawnictwa NapoleonV
Aleksander Napoleon Sarbiński, Wadham College, The University of Oxford
Współpraca, zdjęcia - ChLasalle
EUROPEJSKI PIKNIK NAPOLEOŃSKI W SIERAKOWIE 13 – 14.08.2021
Sieraków nie po raz pierwszy gościł historyków, rekonstruktorów i pasjonatów epoki napoleońskiej. Warto zaznaczyć, iż sam wybór miejscowości na miejsce imprez napoleońskich nie był w żadnym zakresie przypadkowy. Urokliwe miasteczko w sercu Wielkopolski jest bowiem blisko powiązane z dramatycznym epizodem, który miał miejsce podczas odwrotu Wielkiej Armii po niepowodzeniu Kampanii Rosyjskiej 1812 roku. W dniu 11 lutego 1813 r., Sieraków (znany w epoce napoleońskiej pod niemiecką nazwą Zirke), stał się świadkiem starcia pomiędzy 17 pułkiem ułanów Litewskich pod dowództwem Romualda Giedroycia a zagonem jazdy kozackiej dowodzonym przez Aleksandra Czernyszewa. Owa drobna potyczka okazała się mieć nieproporcjonalne znaczenie dla szerszej sytuacji strategicznej.
Zwycięstwo Kozaków nad Litwinami przekonało bowiem dowódcę wojsk francuskich Eugeniusza de Beauharnais, iż rozpoczęło się natarcie głównych sił armii rosyjskiej, W rezultacie, zarządził on przyśpieszony odwrót za linię Odry, ułatwiając tym samym opanowanie Wielkopolski przez Rosjan. Niewielki oddział jazdy kozackiej skłonił zatem do odwrotu nieporównywalnie silniejsze siły francuskie. Stanowi to znakomitą ilustrację słynnej maksymy Sun Tzu zawartej w Sztuce Wojny: „Najwyższą doskonałością jest złamanie oporu przeciwnika bez walki”. Podczas działań wojennych czynniki psychologiczne niejednokrotnie odgrywały równie istotną, a czasami nawet i istotniejszą, rolę co kwestie sensu stricte militarne. Dziś, mieszkańcy Sierakowa wciąż kultywują pamięć o tym dramatycznym wydarzeniu. W 2013 r. miała tam miejsce rekonstrukcja z okazji dwusetlecia bitwy. W wydarzeniach upamiętniających batalię uczestniczył min. śp. dr Andrzej Nieuważny. Sierpniowy piknik miał bogaty program. Złożyła się na niego konferencja naukowa, przemarsz rekonstruktorów przez miasto, inscenizacja bitwy i pokaz pirotechniczny a także szereg atrakcji w obozie rekonstruktorów. Z piknikiem połączono Jarmark Napoleoński.
Oblodzona litewska równina – Co się stało z Narbonnem? – pamiętnik zachowany, pamiętnik utracony – „dalekie odgłosy artylerii i wycie wiatru” – „brak Neya był dla nas katastrofą; jego obecność przywracała spokój i porządek – „błagałem każdego, by wykazał się zapałem, żołnierza po żołnierzu” – „Król Neapolu musi odejść” – „Jestem strażą tylną Wielkiej Armii”
Ney opuszcza Smoleńsk – nagi człowiek przebiega dwanaście mil – 80 tysięcy Rosjan przeciwko 6 tysiącom Francuzów i Wirtemberczyków – „maszerowaliśmy przez zaorane pola, strasznie cierpiąc z powodu głodu” – upór generała Henina – „ciągle znajdowaliśmy się osiem lig od Orszy” – „Nasze położenie nie jest wcale wspaniałe, marszałku” – „idź i powiedz swojemu generałowi, że marszałek Francji nigdy się nie poddaje” – tragedia porucznika woltyżerów – „spokój Neya pomagał jego żołnierzom w spełnianiu ich obowiązków” – „Qui vive? – France!” – zapanowała nieopisana radość.
Więcej znajdziesz w książce "Wielki Odwrót"
Z 11 tysięcy żołnierzy III Korpusu, jacy opuścili Moskwę, do Smoleńska dotarły jedynie trzy tysiące. „Z wirtemberskiej dywizji kawalerii nie zostało nic. Artyleria zdołała zachować kilka tylko dział”. Fezensac podziwiał twardą postawę swoich żołnierzy, gdy wolno wycofywali się przez wschodnie przedmieścia do Starego Miasta. Jego pięciuset żołnierzy z 4. Pułku Liniowego było ostatnimi, którzy opuścili wypalone ruiny za Dnieprem. „Przez trzy dni owych wydarzeń” – zapewnia nas hrabia – „nie wysłano do Neya żadnego ostrzeżenia o niebezpieczeństwie”, jakie wkrótce miało na niego spaść.
W mieście, wzmocniony 129. Pułkiem Liniowym , Iliryjczykami i 2. Dywizją I Korpusu, której część tworzą 2. i 3. batalion Hiszpańskiego Pułku Józefa Napoleona, Ney „zebrał wszystkie odcięte pododdziały i włączył je do swojego korpusu. Zreorganizował też baterię złożoną z sześciu armat”, do której przydzielono dwudziestu żołnierzy z kompanii porucznika Sauvage’a, choć on sam, jak widzieliśmy, pomaszerował dalej z I Korpusem. Później, 16 listopada po południu, zjawił się jeden z adiutantów Davouta, niejaki major de Briqueville, który wrócił, aby przekazać Neyowi informację, iż I Korpus otrzymał rozkaz zwiększenia tempa i radził marszałkowi postąpić tak samo. Ney – według Caulaincourta, który słyszał o tym później, najprawdopodobniej we dworze w Baraniu – przyjmuje Briqueville’a
„dość nieładnie. Obaj marszałkowie – Davout i Ney – nie lubili się. Ostatnio doszło między nimi do różnicy zdań na temat złupienia Smoleńska”.
Po pewnych perturbacjach i krótkiej nieobecności w Internecie udało nam się odzyskać bazę danych i Napoleon.org.pl znów jest w sieci. Przy okazji przypominamy, że nadal trwa zbiórka na opłacenie kosztów utrzymania naszej witryny w sieci. Wszystkim osobom, które już wsparły Napoleon.org.pl składamy serdeczne podziękowania. Pozostało naprawdę niewiele, aby dopiąć nasz budżet na kolejny rok.
