Fryderyk Wilhelm III (1770-1840)

Król pruski urodzony w Poczdamie, syn Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna. Słabego charakteru, pozostawał pod przemożnym wpływem żony, Luizy, zaprzysięgłej nieprzyjaciółki rewolucyjnej Francji, a potem Napoleona. W 1805 roku wszedł do trzeciej koalicji i gotów był już wystąpić zbrojnie, ale anulował wydane rozkazy na wieść o Austerlitz. Rok później dołączył do czwartej koalicji i przekonany o sile pruskiej armii, rozpoczął wojnę, bez czekania na pomoc Rosji. Był obecny pod Auersteadt, gdzie obserwował klęskę swoich wojsk. Zbiegł do Królewca, potem schronił się w obozie rosyjskim. Nie dopuszczony do głównych rokowań w Tylży, próbował złagodzić żądania Napoleona za pośrednictwem żony. Traktatem z Tylży utracił ziemie polskie zagrabione w drugim i trzecim rozbiorze. Pomny niedawnej klęski, nie próbował przyjść Austrii z pomocą w 1809 roku. W kampanii 1812 wystawił posiłkowy korpus pruski, przydzielony do korpusu Macdonalda. Początkowo potępił konwencję z Taurogów, ale rychło przeszedł na stronę sprzymierzonych. W lutym 1813 podpisał z carem Aleksandrem I porozumienie w Kaliszu i wezwał swych poddanych, aby chwytali za broń przeciw Napoleonowi. Brał udział w następnych walkach aż do Waterloo. W 1815 roku współtworzył Święte Przymierze. Zmarł w Berlinie.

Źródło: R. Bielecki, Encyklopedia wojen napoleońskich