Nasza księgarnia

Antoine Drouot (1774-1847)

Posted in Słynni dowódcy

Być może pod wpływem lojalności, jaką okazał ów generał w podążaniu za nim na Elbę, Napoleon powiedział, że nie było na świecie lepszego dowódcy artylerii niż Antoine Drouot. Ten syn piekarza z Nancy wstąpił do artylerii w wieku 19 lat. Służył w Holandii i Niemczech (walczył pod Fleurus i Hohenlinden). Był jednym z niewielu ludzi obecnych na prawdopodobnie najwspanialszych bitwach epoki lądu i morza - pod Trafalgarem i Waterloo. W tej pierwszej był jednym z niewielu oficerów artylerii (służył na pokładzie Indomptable). W sierpniu 1808 r. został przeniesiony z artylerii liniowej do Gwardii, z którą służył w Hiszpanii, a także podczas kampanii dunajskiej w 1809 roku. Pod Wagram, kartacz trafił go w prawą stopę, powodując jej bezwład.
W kampanii 1812 r. był pułkownikiem, acz jednym z najbardziej poważanych oficerów (Napoleon nazwał go "mędrcem armii"). Był jednak krytykowany przez podwładnych, gdyż nie dzielił się jedzeniem. Zdawało im się także, że bardziej dba o własne dobro. Niemniej jednak, Drouot wspaniale służył pod Borodino, a Macdonald opisał go jako "najbardziej prawego i skromnego człowieka, jakiego kiedykolwiek znałem - dobrze wykształconego, odważnego, oddanego, o prostym sposobie bycia". W styczniu 1813, Drouot został mianowany generałem brygady i adiutantem Napoleona. W kampanii 1813 odznaczył się w dowodzeniu Gwardią, a we wrześniu tego roku został generałem dywizji i hrabią. Walczył w kampanii francuskiej 1814 roku. W bitwach (będąc przesądnym, zawsze ubierał stary mundur artyleryjski, w którym będąc nigdy nie otrzymał rany) zawsze stał między kanonierami, aby doznawać tego samego ryzyka, co oni. Zawsze nosił przy sobie Biblię i nigdy nie próbował ukrywać swojej pobożności. Wiernie podążając za Napoleonem, został gubernatorem Elby i dowodził Gwardią Cesarską w trakcie kampanii belgijskiej. Burboni oskarżyli go o zdradę. Daleki od prób ucieczek, Drouot dobrowolnie się poddał. Uniewinniony, przysiągł wierność monarchii i odszedł na emeryturę.

Tekst za: Philip Haythornthwaite, Napoleon's Commanders (2) - 1809-1815
Tłumaczenie: Oudinot