Hortense Beauharnais (1783 - 1837)

 Córka generała Alexandra Beauharnais i Józefiny, siostra ks. Eugeniusza Beauharnais, pasierbica Napoleona. W 1802 roku poślubiła Ludwika Bonapartego, w 1806 została królową Holandii. Małżeństwo nie było udane i zakończyło się już w 1807 separacją. Po abdykacji Ludwika w 1810 zachowała - dzięki życzliwości Napoleona - tytuł królowej i prawo do posiadania dworu. Zamieszkała w zamku Saint-Leu na płn. od Paryża, często bywała w Tuileries. W 1814, otoczona opieką cara Aleksandra I, uzyskała od Ludwika XVIII tytuł hr. de Saint-Leu i uniknęła prześladowań. Podczas Stu Dni stanęła u boku Napoleona, co po Waterloo musiała odpokutować wygnaniem. W 1817 roku uzyskała azyl w szwajcarskim kantonie Turgowii, gdzie zamieszkała w pałacyku Arenenberg. Była matką Ludwika Napoleona, późniejszego Napoleona III. Owocem romansu z gen. Flahaut de la Billarderie był ks. de Morny.