Nasza księgarnia

Kosiński Antoni "Amilkar" (1769-1823)

Posted in Generałowie Księstwa Warszawskiego

W młodości wstąpił do zakonu pijarów, który opuścił w 1790 r. aby poświęcić się karierze wojskowej (od 1792 r. w 3 p.p. litewskiej). W czasie insurekcji kościuszkowskiej awansowany do stopnia kpt., został ranny w obronie Warszawy. Po upadku powstania emigrował do Francji, i aby zdobyć francuskie obywatelstwo, przez pięć miesięcy służył na okręcie kaperskim. Służył następnie w różnych formacjach francuskich, będąc świadkiem bitew pod Lodi i Arcole. Wspólnie z gen. Dąbrowskim tworzył legiony polskie we Włoszech. W 1798 r. awansowany na płk i wiceszefa II legii. Po upadku Mantui dostał się do austriackiej niewoli. Autor pomysłu utworzenia "Rzeczpospolitej Legionowej" na Wyspach Jońskich. Pod wpływem wysłania legionów na San Domingo, złożył za pośrednictwem ks. Adama Czartoryskiego propozycję służby carowi Aleksandrowi I. W 1803 r. wziął dymisję w randze gen. bryg. i wrócił do kraju, gdzie bez powodzenia zajmował się gospodarką i literaturą. W 1806 r. powrócił do służby przy boku gen. Dąbrowskiego. Dwukrotnie zastąpił go na krótko na stanowisku dowódcy dywizji polskiej - w czasie oblężenia Gdańska, i po bitwie pod Friedlandem. Odznaczony za kampanię 1807 r. krzyżem kawalerskim Virtuti Militari. W kampanii 1809 r. pełnił funkcję najpierw gubernatora Warszawy, a następnie dowódcy oddziałów polskich z którymi walczył pod Szczekocinami i Żarnowcem. Od 1811 r. gen. dyw. i dowódca korpusu weteranów. Podczas wojny 1812 r. mianowany komendantem departamentów lubelskiego i siedleckiego organizował obronę na linii Bugu. Odznaczony wówczas krzyżem komandorskim Virtuti Militari. Złożył dymisję, a po zakończeniu kampanii i zajęciu Księstwa Warszawskiego, pomimo składanych propozycji odmówił przejścia na służbę pruską. Działał w stowarzyszeniach masońskich i na rzecz rozwoju polskiej gospodarki w Wielkopolsce. Zmarł w 1823 r. w Targowej Górce.

Apacz & Castiglione