el inferno picador (Muiron), 13.06.2005, 11:11


Raczej powodem jego śmierci była polityczna dintojra bezradnych wobec legendy siepaczy.


No to może trzeba było wypłacić Cesarzowi te dwa miliony franków, które mu zagwarantowano - wtedy Grubas miałby więcej czasu na dokonanie cudu polegającym na tym, że Francja zapomni o czasach swojej wielkości i przyzwyczai się do poniżenia pod panowaniem "najśwętszej dynastii"

Eques, 13.06.2005, 12:02


Bez żartów. Cała Europa walczyła z Napoleonem dla hr. Prowansji. Gdzieś to wyczytał?


Po raz któryś zwracam na tym forum uwagę - tego typu sformowania są nadużyciami, to tzw. kłamstwa logiczne.
I proporcje ciekawe.




Dookoła Wojtek. Inwektywy i relatywa. X. Kondeusza zabili fajni faceci, zaś ci którzy robili coś odwrotnego (nawet nie do końca porównywalnego - d'Enghien nie przysięgał republice, La Bedoyere Ludwikowi tak) to siepacze.
Coś się smętnie porobiło nie?

el inferno picador (Muiron), 13.06.2005, 12:11


Akurat to okreslenie nie ja wymysliłem a zrobili to poddani tego pożal się Boże "króla z bożej łaski"


nie

Castiglione, 13.06.2005, 17:15

Eques:

Eques, na rany... To już raczej dobry Ludwik popełnił ten grzech wierząc, że Francuzi tylko czekają na jego przybycie. Nieważne już nawet, że przybył na bagnetach obcych mocarstw.


Lepsze już to niż przyjmować na kolanach, to co się postanowi.


A co masz na myśli pisząc "naród"? Bo właśnie naród w ogromnej większości poparł jego powrót w 1815. Z kraju uciekali nieliczni. Nie pamiętam też, by istniała choćby niewielka groźba wybuchu wojny domowej. Gdzie więc owo rozbicie?


Jego triumfalny powrót właśnie temu zaprzecza.


A ja zawsze myślałem, że za niego i Labedoyere pewnie też tak myślał. Ale pewnie obaj się pomyliliśmy.


Miał go aż nadto... Przeczytaj sobie tylko Kartę.



Wstyd Eques..., dialektyka i to kiepskiego autoramentu.

Eques, 13.06.2005, 17:37


O ile dobrze pamiętam "Sto Dni" to ten naród nie popierał go zdecydowanie. Opisy kilkunastoosobowych grupek ludzi wiwatujacych pod balkonem są dobitnym przykładem. I naród od niego się odwrócił gdy w ślad po wieści o Ligny przybyła plotka o klęsce. Możemy oczywiście w ślad za Manfredem powiedzieć, że zdradziła go burżuazja i arystokracjia, a lud by stanął przy nim...ale to trochę marksizmem mi czuć. Choc do końca nie ejstem pewien czy słusznie.

Po Waterloo. I przez następne lata. Nawet kilka dziesiątków.

Czy te stwierdzenia są sprzeczne?

Powiem szczerze, jesteś wyjątkowo ( jak na Ciebie) nieobiektywny. Który z moich zarzutów co do formalnej strony wypowiedzi Gipsy'ego i Muriona jest fałszywy?

Savary, 13.06.2005, 17:59



Owszem Mon Marechal.Nie mogl ogladac NA WLASNE OCZY.Podobnie jak ty przypuszczam nie wachales dymow prochowych pod Waterloo ani nie marzles na Drodze Smolenskiej a jednak z duzym znawstwem wypowiadasz sie na te tematy .



Zauwaz,ze geniusz Talleyranda pracowal wylacznie dla niego samego.Tylko ,ze Napoleon nie bardzo umial tego wykorzystac.W ogole raczej slabo radzil sobie z ludzmi ktorzy mieli wlasne cele i nie potrafili tylko wykonywac rozkazow.Do Waterloo istotnie mogloby nie dojsc gdyby po Tylzy Cesarz wezwal do siebie Talleyranda i powiedzial mu cos takiego:
"Sluchaj gadzie,potrzebny mi jest pokoj z Anglia i ty mi go wynegocjujesz.Moze byc na ich warunkach,bo pokonac ich niestety nie mozemy.Jak ci sie to uda dostaniesz 10 milionow frankow.I jeszcze po milionie za kazdy rok trwania owego pokoju.Dlatego postaraj sie bydlaku bo takiej forsy to jeszcze nie ogladales.A jesli ci sie nie uda,to oddam cie Fouchemu do zabawy.Albo jeszcze lepiej-Savary'emu.Zrozumiales podlecu-no to do roboty"]



Bardzo bym sie cieszyl z takiego rozwoju wypadkow tylko wyjasnij mi prosze na czym mialyby te negocjacje polegac.Wszak jedynym powodem do wojny dla wszystkich czlonkow koalicji byla osoba Cesarza w Paryzu.A Davout to wynegocjowal tylko amnestie dla osob ktore zlamaly zlozona krolowi przysiege wiernosci.To istonie Cesarz mogl wynegocjowac.Ale chyba nic wiecej


Muironie-zauwaz ze to twoje zdanie stawia Cesarza w BARDZO zlym swietle.

Pzdr.

Castiglione, 13.06.2005, 18:21



Grenoble:
"Komendant Grenoble, generał Marchand, nie może już utrzymać swych oddziałów. [...] Na próżno każe oferować różne trunki żołnierzom - ci kpiarze natychmiast wznoszą nimi toasty za zdrowie Cesarza. By zatamować wojska i uniknąć ogłnego bezładu, każe zamknąć bramy miasta..." - Arthur Chuquet, Lettres de 1815

"Widok jest niebywały: po obu stronach murów miejskich wojska otoczone są ogromnym tłumem, chłopów z jednej, a mieszczan z drugiej strony. Wznoszą oni radosne okrzyki w obliczu osłupiałego Marchanda, który odmawia wydania kluczy do miasta. Tak jak kilka dni później w Lyonie, nie znajduje ani jednego człowieka, który strzelałby do "Małego Łysonia". - de Villepin, Sto dni

"Napoleon ciągle znikał w ramionach tłumu" - Stendhal

"Ledwo dotarł do swego pokoju, a już wzywają go na balkon okrzyki tłumu, który przyniósł mu jako daninę szczątki bramy Bonne:
- Napoleonie, nie mogliśmy ci ofiarować kluczy do twego wiernego miasta Grenoble, ale przynosimy ci w zamian jego bramy." - de Villepin, Sto dni

I tak było wszędzie... w całym Delfinacie i dalej aż do Paryża. "Kilkunastoosobowe grupki..." - dobre sobie



A Dominique de Villepin to też marksista? Bo czytam u niego tak:

"Wobec powrotu Cesarza, stanowiącego zagrożenie dla feudalizmu, Francja chłopska, czyli ponad trzy czwarte kraju przyłącza się do tego gwaranta dóbr narodowych."

"Naród pamięta tylko sztandary, orły, słońce Austerlitz. Wita tego samotnego niemal człowieka, widząc w nim zaprzeczenie wszystkiego, co spadło na nich od 1814 roku, zaprzeczenie całej tej kompanii powracającej z wygnania, magnatów, na nowo wyłonionych z mroku, pędzących na polowanie z chartami, w pudrowanych perukach, tego pasożytnictwa na wielką skalę, głupich odwetów i nieustannych upokorzeń". - Luis Aragon, Wielki Tydzień

Jak mądra musiała być polityka nowego władcy Francji (dobrego Ludwika rzecz jasna) i jego popleczników, skoro w niespełna rok (sic!) naród zapomniał o masowym poborze, ostatnich latach nędzy i obcej inwazji? Dla mnie to mistrzostwo świata!



Są i to diametralnie!



Przyganiał kocioł garnkowi. A pisząc dialektyka miałem na myśli sztukę prowadzenia dyskusji i dochodzenia do prawdy przez ukazywanie sprzeczności w sposobie myślenia rozmówcy lub przez obalanie zaprzeczeń dowodzonych tez.

Tyle, że Twoja była zdecydowanie kiepskiego autoramentu o czym już wspomniałem.

Duroc, 13.06.2005, 18:23

Ha, znowu to samo...

Castiglione, czy nie zauważasz, że od pierwszych miesięcy ubiegłego roku z tym Forum dzieje się coś niepokojącego...

Niegdyś była to arena wymiany kompetentnych informacji... Kiedyś... Ech, aż pisać się nie chce...

Louis Nicolas, 13.06.2005, 18:44


Wydaję mi się Savary, że książe Benewentu miał w posiadaniu i takie pieniądze. A z resztą jakby nawet nie, taka szuja i chciwiec (będąc wciąż pod urokiem jego zdolności dyplomatycznych) jak on, nie zadowolił by się taką sumą. Talleyrand zawsze pragnął więcej i więcej mamony.

Jest mi bardzo przykro, że dyskusja została przerwana przez rojalistyczno-bonapartystyczne rozruchy. Bądźmy dorosłymi ludźmi, przecież można rozmawiać kulturalnie, co na Forum było nieraz udowadniane. Ja mimo, że bardziej przebywam na forum, jako obserwator-uczeń to szanuję całe grono forumowiczów o napoleońskiej pasyji właśnie ze względu na kulturę osobistą i oczywiście wiedzę.

Pozdrawiam

Castiglione, 13.06.2005, 20:29



Duroc, a ja myślę, że drobna awantura może mieć nawet pozytywne następstwa, bo jakoś w ostatnich czasach zrobiło się śmiertelnie nudno na forum
Żeby jeszcze "awanturnicy" nie wypisywali wierutnych kłamstw, to byłoby nawet zabawne.